(από ΤΑ ΝΕΑ)
Σε µικρό και ευέλικτο σχήµα φέρεται να καταλήγει ο Πρωθυπουργός, µπολιάζοντας τον βασικό κορµό της κυβέρνησης (Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Γερουλάνος) µε τέσσερα στελέχη πρώτης γραµµής ( Α. ∆ιαµαντοπούλου, Α. Λοβέρδο, Κ. Σκανδαλίδη...
Μ. Χρυσοχοΐδη ) και σε ρόλο συντονιστή - αντιπροέδρου τον Ευ. Βενιζέλο
Σενάριααναδιάρθρωσης του κυβερνητικού σχήµατος εξετάζει εδώ και µερικές ηµέρες ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σε µια προφανή προσπάθεια να ανακόψει την εντεινόµενη φθορά της κυβέρνησης και του ίδιου. Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Παπανδρέου φέρεται να εξετάζει σειρά εισηγήσεων που του έχουν υποβληθεί, κατακλείδα των οποίων (των περισσοτέρων για την ακρίβεια) είναι ένα πραγµατικά ευέλικτο κυβερνητικό σχήµα, το οποίο θα «τρέξει» το Εθνικό Σχέδιο για τη διάσωση της χώρας και ειδικότερα το 26 δισ. ευρώ πιεστικό Μεσοπρόθεσµο Πρόγραµµα ∆ηµοσιονοµική ςΣταθερ ότητας 2012-2015.
Παρά τις κατά καιρούς διαψεύσεις στις οποίες έχει καταφύγει ο Πρωθυπουργός, προκειµένου να µην ενταθούν τα φαινόµενα παραλυσίας που εµφανίζει η κυβέρνηση ήδη από την προ του Πάσχα περίοδο, οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Παπανδρέου να εξετάζει εισηγήσεις για αναµόρφωση του Υπουργικού Συµβουλίου, µε στόχο να δηµιουργήσει ένα σχήµα το οποίο να ανταποκρίνεται στις έκτακτες περιστάσεις στις οποίες έχει περιέλθει η χώρα. Πάντα κατά τις ίδιες πηγές, ο κ. Παπανδρέου σε αλλεπάλληλες συζητήσεις που είχε τις τελευταίες ηµέρες µε κορυφαίους υπουργούς, αποκάλυψε ουσιαστικά ότι οι προβληµατισµοί τους δεν εστιάζονται στο αν θα πρέπει να προχωρήσει σε ανασχηµατισµό της κυβέρνησης, αλλά στο τι µορφή πρέπει να έχει το νέο κυβερνητικό σχήµα.Συνοµιλητές του κ. Παπανδρέου διαβεβαίωναν σε σχέση µε το πότε, ότι «αν µιλάµε για µια πιθανή αναδιάρθρωση του κυβερνητικού σχήµατος, αυτή λογικά πρέπει να τοποθετηθεί µετά την ψήφιση του Μεσοπρόθεσµου», η οποία όπως είναι γνωστό προγραµµατίζεται να πραγµατοποιηθεί ώς τα µέσα Ιουνίου. Κατά τις αναφορές αυτών των πηγών, ο Πρωθυπουργός «θεωρεί κορυφαία διαδικασία για τη συνέχεια την ψήφιση του Μεσοπρόθεσµου, και από το πώς θα εξελιχθεί αυτή, θα εξαρτήσει τις κινήσεις του στη συνέχεια». Για όσους µπορούν να αποκωδικοποιήσουν αυτές τις αναφορές, οι σχετικές διαρροές σηµαίνουν σε απλά ελληνικά ότι ο φηµολογούµενος ανασχηµατισµός δεν είναι παρά η αναγκαία συγκολλητική ουσία, η οποία θα διατηρήσει ενωµένη την Κοινοβουλευτική Οµάδα του ΠΑΣΟΚ µπροστά στην κάλπη που θα στηθεί για το Μεσοπρόθεσµο.
Από εκεί και πέρα, µε βάση τα γενικών θεωρούµενα ως δεδοµένα, ο κ. Παπανδρέου έχει να επιλέξει µεταξύ: n ενός ανασχηµατισµού, αµέσως µετά – και πιθανώς και µετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις 25 Ιουνίου – και n ενός ανασχηµατισµού στις αρχές του φθινοπώρου.
Η πρώτη εκδοχή υπονοµεύεται από τη βασική θεωρία που υποστηρίζει ότι η χειρότερη εποχή για να φθαρεί µια κυβέρνηση είναι το καλοκαίρι λόγω των διάφορων αναπάντεχων γεγονότων που συµβαίνουν συνήθως, συµπεριλαµβανοµένων και των θεοµηνιών των πυρκαγιών. Αρα µια νέα κυβέρνηση που σχηµατίζεται παραµονές καλοκαιριού είναι ενδεχόµενο να φθαρεί πριν καν µπορέσει να εγκλιµατιστεί στα νέα της καθήκοντα. Η δεύτερη εκδοχή που φαντάζει καλύτερη, δεδοµένου ότι ο Σεπτέµβριος, µε τη ∆ΕΘ, σηµατοδοτεί παραδοσιακά την έναρξη της νέας πολιτικής περιόδου, έχει το µειονέκτηµα ότι ο πολιτικός χρόνος των 3 µηνών που µεσολαβούν από τον Ιούνιο ώς τον Σεπτέµβριο είναι τεράστιος για µια κυβέρνηση η οποία εµφανίζει προβλήµατα δυσλειτουργίας και αδυναµίας συντονισµού.
Με δεδοµένη, και µη επιλυµένη επί του παρόντος, αυτή την εξίσωση, ο κ. Παπανδρέου καλείται επίσης να επιλέξει το είδος του ανασχηµατισµού. Ο ίδιος έχει εκµυστηρευθεί, και µάλιστα λίγο µόνο καιρό µετά τη συγκρότησή της τον περασµένο Σεπτέµβριο, ότι «έκανε λάθος» που δηµιούργησε µια κυβέρνηση 48 µελών, µε τόσους πολλούς υφυπουργούς και αναπληρωτές υπουργούς. Οι εισηγήσεις που δέχεται τώρα είναι να περιορίσει δραστικά τον αριθµό τόσο των υφυπουργών όσο και των αναπληρωτών υπουργών, και να δηµιουργήσει ένα πραγµατικά «µικρό και ευέλικτο σχήµα». Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο Πρωθυπουργός φέρεται να εξετάζει το µπόλιασµα του βασικού κορµού της κυβέρνησης (Ραγκούσης, Παπακωνσταντίνου, Γερουλάνος) µε πέντε στελέχη πρώτης γραµµής, µε µακρά κυβερνητική εµπειρία. Πρόκειται για τους:
n Ε. Βενιζέλο, Μ.Χρυσοχοΐδη, Α. ∆ιαµαντοπούλου, Α. Λοβέρδο και Κ. Σκανδαλίδη.
Για τους «πέντε» που σήµερα βρίσκονται έξω από τον στενό κύκλο λήψης των αποφάσεων, ο κ. Παπανδρέου φέρεται να αναζητά ρόλους, πλην φυσικά της ένταξής τους σε ένα σχήµα που θα παίρνει αποφάσεις και θα χαράσσει πολιτική.
Για παράδειγµα, για τον Ε. Βενιζέλο συζητείται έντονα ότι θα µπορούσε να αναλάβει είτε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης είτε υπουργός Συντονισµού µε επιτελικά καθήκοντα για όλο το σύνολο της οικονοµίας, δηµοσιονοµικά και ανάπτυξη. Αν και ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος δηλώνει κατά καιρούς σε συνοµιλητές του ότι «η κυβέρνηση έχει αντιπρόεδρο» και πως «δεν του έχει γίνει σχετική πρόταση ούτε καν νύξη», η εντεινόµενη συζήτηση σχετικά µε τον ρόλο του ίδιου, αλλά και των υπόλοιπων τεσσάρων δείχνει ότι «υπάρχει θέµα».
Ανάλογη είναι η συζήτηση που αφορά το υπουργείο Οικονοµικών, για το οποίο οι πληροφορίες φέρουν ως υποψήφιους τόσο τον κ. Χρυσοχοΐδη όσο και τον κ. Λοβέρδο, χωρίς ωστόσο να υπάρχει κάτι περισσότερο επ’ αυτού. Σε κάθε περίπτωση πάντως το πρόβληµα του κ. Παπανδρέου είναι, όπως επισηµαίνουν οι περισσότεροι στο ΠΑΣΟΚ, ότι πρέπει να κινηθεί άµεσα, καθώς η παρατεινόµενη εσωστρέφεια και αντιπαραγωγικότητα που παρουσιάζει η κυβέρνηση αρχίζει να φθείρει και τον ίδιο προσωπικά. Και αυτή είναι µια ακόµη σηµαντική παράµετρος που τον κινητοποιεί να προχωρήσει σε αλλαγές, προκειµένου πλην των άλλων να ανακοπεί η προϊούσα φθορά που υφίσταται και η οποία απειλεί να δηµιουργήσει αξεπέραστα προβλήµατα στην αντιµετώπιση της κρίσης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου